Een paar dagen in het leven van een VRIJWILLIGER binnen LRV
Maandag 18 april 2022
Ik reageer op een oproep via facebook dat er nog jury’s nodig zijn om te jureren op de Nationale cross. Mijn dochter gaat graag mee als secretaris om nadien nog een naar de cross te gaan kijken. Het dankbare antwoord vanwege het LRV- secretariaat is JA. We kijken er al naar uit.
Donderdag 21 april 2022
Hilde van het LRV secretariaat belt me op om te zeggen dat er een ring minder zal zijn en dat ik niet meer hoef te gaan. Er is wel een ander probleem. Er zijn jury’s te weinig voor de provinciale ponywedstrijd in Torhout. Als ik het zou zien zitten om de kleine SB1, AB1 en BB1 te jureren. Een lichte ontgoocheling, mijn dochter die het niet ziet zitten, maar ik zeg toch JA. Men zal mij daar wel voor een secretaris kunnen zorgen.
Vrijdag 22 april 2022
Voorjaarsvergadering . Daar we vorige week de kampioenenviering hadden , dagen niet zoveel jongere bestuursleden op. Jammer dat we dit niet konden combineren met de viering van vorige week! De uiteenzetting ivm het vrijwilligerswerk anno 2022 is heel interessant en maakt me enthousiast, maar eigenlijk is het iets vergelijkbaars waar ik al jaren op hamer ivm de deelname aan groepsdressuur. Geen verplichting maar GOESTING doen krijgen om mee in de groep te werken.
Zaterdag 23 april 2022
Vroeger was het anders. LRV Ardooie neemt het leuke initiatief om een vrije wedstrijd te organiseren waar het misschien toch weer eens was zoals vroeger: oa met het Equipespringen . De ruiters die deelnemen zorgen voor een ambiance voor iedereen. Supporters en ruiters toveren een grote lach op hun gezicht wanneer ze het parcours verlaten. Gelijk of ze al dan niet balken hebben laten vallen. De enkele pure dressuurruiters die ook aanwezig zijn, genieten van de leuke sfeer die ze op hun aparte wedstrijden moeten missen.
Zondag 24 april 2022
Nagenietend van de plezante zaterdagavond, rijd ik s’ morgens vroeg blijgezind naar Torhout. Mijn secretaresses, die ik trouwens niet kende, helpen mij meteen om de ring klaar te maken voor de kleintjes . Daar zie ik meerdere ouders verschijnen die ik zelf als jonge ruiter nog gejureerd heb of als kleine beginner les gegeven heb in of buiten de ponywerking. Een aangenaam weerzien. Met liefde en enthousiasme probeer ik de piepjonge ruitertjes correct te jureren zonder hen de moed af te nemen. Iedereen verdient wel ergens eens een 8 als het mogelijk is. Mijn secretaresses probeer ik moed te geven om in de toekomst zelf aan de jurytafel te gaan zitten zonder bang te zijn om iets verkeerd te doen. Als ik naar huis rijd, passeer ik nog even langs het kerkhof waar mijn ouders en broer begraven liggen. Achter de haag werden we met onze club Westkapelle in 1998 Nationaal kampioen in klasse Licht. Altijd een mooie herinnering als ik hier kom. Een oudere man spreekt me aan terwijl ik de bloemetjes bij de graven plaats . Zijn zoon is meer dan 30 jaar geleden verongelukt en was een enthousiaste LRV-ruiter. De tornooien liggen nog vers in zijn herinnering. Zijn zoon reed mee in de vrachtwagen met het gemeenschappelijk vervoer en zat soms bij de paarden als er eentje moeilijk deed. Inderdaad , ik herinner me hem terug. Onze babbel heeft de vriendelijke man en mezelf duidelijk deugd gedaan. Wat kan een vrijwilliger zich meer wensen om zijn weekend door te brengen?
LRV beleven, dat is iets aparts. In LRV kan ik echt ZIJN WIE IK BEN. Siska Vandecasteele
(nvdr.) Siska is van Torhout afkomstig, waar ze startte in LRV. Het kerkhof bevindt zich in Torhout. Sinds 1991 rijdt ze bij LRV Westkapelle omdat ze daar ging wonen na haar huwelijk.