Week van de vrijwilliger

Geen LRV zonder vrijwilligers. LRV steunt op zijn vrijwilligers en dat is nog heel zacht uitgedrukt.

Bestuursleden, commandanten, helpende handen tijdens wedstrijden of wandelingen, jury’s, … U vind ze in alle maten en soorten binnen de werking van LRV.

Tijdens deze week van de vrijwilliger willen wij onze vrijwilliger extra in de kijker zetten. Als eerste laten we Nico Ooms aan de beurt. Lees hieronder het gehele artikel zoals in het LRV-magazine verschenen is.

Tijdens de week van de vrijwilliger van 27 februari tot 7 maart willen wij graag al onze vrijwilligers extra in de kijker zetten. Hou dus zeker onze sociale media in de gaten! 

Wil jij ook een LRV-vrijwilliger in de kijker zetten in LRV magazine?

Bezorg ons de gegevens via info@lrv.be en wie weet wijden we wel een artikel aan hem of haar.

Zelfgefokte paarden

Nico: Het zal ondertussen zo’n dertig jaar geleden zijn dat mijn pa een eerste pony kocht. Op de weide achter ons huis kon ik met ‘vallen en opstaan’ proeven van de eerste stappen op een pony. Op bepaald moment had mijn pa zichzelf een eerste paard aangekocht. In eerste instantie was dat om zelf te rijden. Later kocht hij een paard dat drachtig was en zo is er ook interesse in de fokkerij ontstaan. We hebben in de loop van de jaren verschillende paarden gefokt, om zelf te berijden, maar we verkochten ook regelmatig een veulen. Recent zijn we nog een nakomeling in de uitslagen van een eventingwedstrijd in Engeland tegengekomen. Ik ben op 15 à 16-jarige leeftijd beginnen rijden bij LRV ‘Ons Vermaak” Molenbeersel-’t Hasselt, met een merrie, Verona, waar ik heel veel mee geleerd heb. Ze
bracht me in enkele jaren tot in de klasse M1. Voor ons was het eigenlijk evident dat de paarden die door pa en mezelf bereden werden dan ook hoofdzakelijk zelf gefokte paarden waren. Tot vandaag laten ze mijn vrouwtje en dochter ook het plezier van paardrijden beleven. Het waren vooral eerlijke paarden die braaf in omgang waren en toch de nodige capaciteiten hadden om een mooie dressuur en springproef te laten zien. Zo zal ik nooit een Tamara-afstammeling (v. Noach) vergeten waar we als veulen van dachten: “Dat komt nooit goed”, maar uiteindelijk over een paard beschikten dat bij wijze van spreken kon lezen en schrijven… Helaas hebben we hem door een blessure te vroeg moeten afgeven. In een periode van 5 jaar hadden we ons kunnen opwerken tot Z1 dressuur en tot in springklasse Zwaar… Moest ik de tijd kunnen terugdraaien om met dit paard opnieuw te kunnen rijden, ik zou onmiddellijk terug als rijdend lid beginnen! Uiteindelijk ben ik met rugklachten gestopt als rijdend lid en ga ik momenteel naast het vrijwilligerswerk en mijn taken als secretaris binnen het Provinciaal Bestuur, met vrouw en dochter naar de wedstrijden, waar ze allebei uiteraard met de door mijn pa gefokte paarden, aan dressuurwedstrijden deelnemen. Sinds 2004 hebben we de Rijvereniging LRV Elen opgestart. Sindsdien ben ik daar ook als secretaris-bestuurslid actief.

Provinciaal bestuur LRV Limburg

Nico: Ik was voor mijn aansluiting bij het Provinciaal bestuur al enkele jaren als medewerker actief om tijdens o.a. de zomertornooien te helpen met het verwerken van de dressuur en springresultaten. Toen nog in een eerste versie van “Equester”. Een eenvoudigere verwerking van de resultaten was toen een regelmatig gespreksonderwerp. Ook met toenmalig LRV-directeur Raf Steegmans. Bovendien was werken met de PC/laptop wel iets waar ik me goed bij voel. Tijdens de Provinciale Dressuurdag te Heusden is onze huidige voorzitter Henri Eerdekens dan naar me toe gekomen met de vraag of ik het eventueel zag zitten om bij het Provinciaal Bestuur aan te sluiten. Ik zei hem of ik hier eens over mocht nadenken, maar eigenlijk twijfelde ik niet op dat moment.

Secretaris

Nico: Het is begonnen als gewoon bestuurslid. Ik hielp op de wedstrijden met resultaten te verwerken maar kon het ook niet laten om me meer en meer aan te trekken bij allerhande taken. Het maken van het verslag van de vergaderingen, het opstellen van tabellen voor het snel berekenen van selectiepunten en starttijden voor provinciale wedstrijden. Dat zijn maar enkele voorbeelden. Het zorgde ervoor dat ik al snel meerdere taken op me wilde nemen en dus was de stap naar secretaris van LRV Limburg vlug gezet. Momenteel maak ik naast deze taken als secretaris LRV Limburg, alle startlijsten. Zorg ervoor dat de dressuurmappen klaar en gevuld zijn voor de wedstrijden. Sinds de aankoop van ons LED-scherm voor de springwedstrijden, zorg ik ook dat deze apparatuur kant- en klaar op de wedstrijden terechtkomt en geïnstalleerd wordt.

Nationaal

Nico: Ik vermoed dat dit ook bij het Nationaal Secretariaat niet onopgemerkt bleef. Al een tijdje ben ik op het wedstrijdsecretariaat van de meeste Nationale wedstrijden, terug te vinden om ook daar alle startlijsten en uitslagen te verwerken. Samen met mensen van nationaal secretariaat van LRV, met de andere vaste medewerkers, het Nationaal bestuur en de organiserende vereniging. Ook over het hele verhaal rond ‘equestri’, het online resultatenplatform waar we sinds kort in de nieuwsbrieven van vernomen hebben, is iets om toch een beetje trots op te zijn. Ik heb een kleine duit in het zakje gedaan bij het opstarten en uitwerken van het programma.

Om nooit te vergeten

Nico: Een TOP-moment als actieve ruiter ik niet echt gehad, maar anderzijds heb ik toch een mooie periode beleefd. Ik heb veel mooie momenten mogen beleven, zoals de deelnames tijdens Jumping Mechelen, of de allereerste overwinning in de springklasse Zwaar op het Ruitertornooi van Bocholt. Maar andere momenten zoals het Europees Kampioenschap in Tongeren zijn momenten die je toch ook bijblijven, in eerste instantie door het behaalde resultaat van onze Belgische ruiters. Maar ook het als vaste vrijwilliger kunnen helpen op het plaatselijk secretariaat en op de jurytoren en daardoor het hele wedstrijdgebeuren op de eerste rij meemaken. Dat je dan officials en juryleden ineens tot je vriendenkring kan nemen, vergeet je niet snel.. Nog regelmatig kom ik deze mensen is tegen tijdens wedstrijden of evenementen... Ook het moment waarbij mijn dochter in het afgelopen jaar Provinciaal kampioen werd op zowel de Provinciale dressuurdag als het Provinciaal Ruitertornooi met het paard waar ikzelf in de laatste periode mee heb gereden, zijn mooie herinneringen die me voor altijd zullen bijblijven.

Kop koffie

Nico: LRV is uniek. Vooral de gemoedelijke en sociale sfeer is speciaal. ‘s Morgens toekomen en een kop koffie drinken met de vrienden, clubgenoten of collega’s bestuursleden. Als ik niet als medewerker van dienst ben, kan ik er ook van genieten om samen met vrouw en dochter de paarden op te zadelen en hen de dressuurproef te zien rijden. Maar dan … snel opnieuw naar de jurytoren om te kijken of alles nog loopt zoals het moet en/of ik toch niet met iets kan helpen. Ik ben iemand die niet gemakkelijk nee kan zeggen… dat weet ik ondertussen van mezelf. Ik moet er dus regelmatig op letten dat ik me hierdoor ook weer niet te veel op mijn hals haal… We hebben door de hele Coronaperikelen een periode gehad zonder ook maar één wedstrijd. In eerste instantie kwam dit als deugddoende rust en konden we thuis een aantal klussen doen, die al weken/maanden bleven liggen… Maar na een aantal weken begint het toch weer terug te kriebelen. Als je op een wedstrijddag ’s morgens als eerste toekomt, en ’s avonds praktisch bijna laatste vertrekt dan moet je dit wel heel graag doen… Het is gelukkig ook zo dat dit wel geapprecieerd wordt, zowel door de ruiters, onze vaste medewerkers van LRV Limburg, alsook het Provinciaal en Nationaal bestuur. Ook de samenwerking met de personeelsleden van secretariaat LRV Leuven is top!

Tekst: Kris Van Steen - Foto's: Privécollectie